Anna Dymna

Urodzona 20. 07. 1951 roku w Legnicy. Znana i ceniona aktorka – laureatka wielu nagród za całokształt działalności artystycznej. Na scenie pojawiała się już w dzieciństwie – jako aktorka w teatrzyku podwórkowym. W teatrze i filmie grała podczas studiów w PWST w Krakowie (debiut na pierwszym roku rolą Isi w „Weselu”), w której od 1990 roku prowadzi zajęcia. Od 1973 roku aktorka Teatru Starego w Krakowie. Na dużym ekranie zadebiutowała w 1971 roku w filmie „150 na godzinę”. Później zagrała wiele różnorodnych ról w blisko 60-ciu filmach i serialach filmowych: wnuczkę Kargula i Pawlaka w „Nie ma mocnych” (1974) i „Kochaj albo rzuć” (1977), szlachciankę w „Janosiku” (1973), Melanię Barską w „Trędowatej” (1976), Barbarę Radziwiłłównę w „Królowej Bonie” (1980), za którą otrzymała Nagrodę Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji. Była Marysią Wilczurówną w „Znachorze” (1981), Magdaleną w  „Dolinie Issy” (1982), Małgorzatą w „Mistrzu i Małgorzacie” (1988) i Baronową w „Schodami w górę, schodami w dół” (1988). Rola dziennikarki – alkoholiczki w filmie „Tylko strach” (1994) nagrodzona została na XVIII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku. Grała też Teresę w „Pestce” (1995), Walunię w „Bożej podszewce” (1997), malarkę w „Siedlisku” (1998), Panią Sawicką w filmie „Duże zwierzę” (2000), co przyniosło jej nominację do Orła, Polskiej Nagrody Filmowej. Do tej nagrody nominowano ją jeszcze dwukrotnie: za udział w „Wiedźminie” (2002) i „Skazanym na bluesa” (2006). Grała też w „Starej Baśni” (2003) i „Wieży” (2004). Jej role w na małym ekranie przyniosły jej w 1994 roku Nagrodę im. A. Zelwerowicza za role w Teatrze TV. Była między innymi Lavinią w  „Żałoba przystoi Elektrze” Eugene’a O’Neila (1984), Bertą w „Wygnańcach” wg Jamesa Joyce’a (1988), Anitą w „Antygonie w Nowym Jorku” Janusza Głowackiego (1995) a za rolę Molly Bowser w „Palcu bożym” Erskine’a Caldwella (1993) została nagrodzona na II Festiwalu Polskiej Twórczości TV. Gospodyni programu telewizyjnego „Anna Dymna, Spotkajmy się” poruszającego problematykę niepełnosprawności. Założycielka fundacji „Mimo wszystko”. W 2000 roku kardynał Franciszek Macharski odznaczył ją Medalem św. Brata Alberta za udział w akcjach charytatywnych. W 2004 roku odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski "za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktycznej, za działalność na rzecz potrzebujących pomocy".